SIVAČKI DOKTORI NAUKA

Dr Milorad Rajić rođen je 12.07.1949. godine u Sivcu od oca Vitomira i majke Budimke rođene Bozdokov. Posle završene osnovne škole upisao je Oglednu poljoprivrednu školu u Futogu i završio kao prva generacija ratarskog odseka miliorativnog smera. Posle očeve smrti 1968. godine upisao je Poljoprivredni fakultet, ratarskog odseka u Novom Sadu. Na fakultetu je diplomirao 1973. godine.

U jesen 1980. godine upisao je postdiplomske studije na Poljoprivrednom fakultetu u Novom Sadu, grupa Gajenje njivskog bilja. Milorad Rajić je na temi poljskog ogleda magistrirao 1985. godine.

Naredne godine započinje rad na doktorskoj disertaciji iz oblasti semenarstva šećerne repe. Tokom rada u Instiututu za ratarstvo i povrtarstvo u Novom Sadu obavlja specijalizaciju u KWS-Einbeck, Nemačka. Doktorski rad završava 1993. godine sa tezom: Uticaj rokova setve, načina đubrenja i navodnjavanja na prinos i kvalitet semena šećerne repe. Sada se nalazi i zvanju višeg naučnog saradnika iz oblasti semenarstva šećerne repe.

Dr Milorad Rajić oženjen je, ima dvoje dece i živi u Novom Sadu.

Dr Svetislav Stojakov rođen je 19. maja 1936. godine u Sivcu. Već u šestoj godini ostaje bez oba roditelja i o njegovom odrastanju brinu se najbliži rođaci. Učiteljsku školu je završio u Somboru 1953. godine. Stručni učiteljski ispit položio je 1959. godine. Studije Pedagogije na Filozofskom fakultetu u Beogradu završio je 1963. godine. Magistrirao je 1970. na Filozofskom fakultetu u Beogradu juna 1978. i doktorirao takođe na istom fakultetu.

nakon završetka studija pedagogije radi kao školski pedagog u Osnovnoj školi »J.J. Zmaj« u Sivcu, a zatim i kao direktor Ekonomske škole u Kuli.

Za docenta na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu izabran je 1980. godine, za vanrednog profesora 1986. godine a za redovnog profesora na istom fakultetu izabran je 1991. godine.

Tokom višedecenijske stručne i naučne aktivnosti objavio je oko 170 stručnih i naučnih radova.

Dr Dinko Davidov, dopisni član SANU, rođen je 4. oktobra 1930. godine u Sivcu. Gimnaziju i Filozofski fakultet završio je u Beogradu. U Galeriji Matice srpske u Novom Sadu radio je do 1977. godine, kada je preŠao u Balkanološki institut SANU u zvanju naučnog savetnika.

U Galeriji matice srpske istraživao je srpsku grafiku, pa je iz te oblasti doktorirao 1965. godine u Ljubljani. U tom periodu pripremio je korpus Srpski bakrorezi XVIII veka (halkografski otisci sa originalnih ploča u 35 numerisanih primeraka). proučavao je bakroreznu grafiku na Atosu i pripremio korpus Hilandarska grafika (otisci sa originalnih ploča u 35 primeraka). U Galeriji Matice srpske organizovao je istraživačko-studijske izložbe: Ikone srpskih crkava u Mađarskoj, Ikone Aradske i Temišvarske eparhije, kao i izložbu Ikone srpskih zografa XVIII veka u Galeriji SANU, Dvadeset godina je bio član Uredništva Zbornika za likovne umetnosti matice srpske u Novom Sadu.

U Balkanološkom institutu nastavio je svoja istraživanja srpske likovne kulture novijeg doba. U okviru teme »Zajedničko i posebno u likovnom izrazu balkanskih naroda«, kao i u radu Sentandrejskog odbora SANU, čiji je predsednik, objavljivao je knjige i studije i sarađivao u domaćim i stranim naučnim publikacijama i naučnim skupovima. Organizovao je tri naučna skupa: Manastir Šišatovac, Srpska grafika XVIII veka i međunarodni naučni sastanak Postvizantijska umetnost na Balkanu. Davidov se bavio i publicističkim radom u zaštiti srpske umetničke baštine, posebno fruškogorskih manastira.

Za dopisnog člana SANU izabran je oktobra 2000, a za direktora Galeriji SANU februara 2001. godine.

Dr Pujin Dušan je rođen 16. avgusta 1927. godine u Kljajićevu. U Sivac se doselio 1932. godine. Nakon završen Osnovne škole u Sivcu, završava i 7 razreda Gimnazije u Novom Sadu. Po demobilizaciji iz NOV i POJ, 1945. završava i osmi razred Gimnazije. Naredne godine upisuje Veterinarski fakultet i Zagrebu na kojem i diplomira 1952. godine. Nakon rada u Veterinarskoj stanici Sivac, 1962. godine prelazi u Veterinarski Institut u Somboru. iste godine upisuje i postdiplomske studije iz oblasti zdravstvene zaštite i ishrane svinja. na Veterinarskom fakultetu u Beogradu. Specijalističku tezu odbranio je 1963. godine.

Doktorsku disertaciju »Ispitivanje uticaja vitamina A na reproduktivne sposobnosti krmača« odbranio je 1965. godine na Veterinarskom fakultetu u Beogradu. Odlukom Naučnog kolegijuma Veterinarskog Instituta u Novom Sadu izabran je u zvanje naučnog saradnika a Odlukom Saveta Poljoprivrednog fakulteta u Novom Sadu u zvanje višeg naučnog saradnika za oblast zdravstvene zaštite i ishrane svinja. Od 1972. do 1987. godine bio je direktor Veterinarskog instituta u Somboru kada odlazi u invalidsku penziju.

U toku svog naučnog rada objavio je 54 naučna i stručna rada.

Dr Sofija Sadžakov je rođena 30. juna 1929. godine u Sivcu. Osnovnu školu i niže razrede gimnazije završila je u rodnom mestu, a više razrede i maturu u Somboru. Diplomirala je na Astronomskoj grupi Prirodnomatematičkog fakulteta u Beogradu 1955. godine. Od 1955. do 1962. godine je radila kao profesor matematike i fizike u gimnaziji u Zvorniku i Novom Sadu (Futog). Državni profesorski ispit je položila 1957. godine u Beogradu.

Za saradnika Astronomske opservatorije u Beogradu izabrana je 1962. godine i od tog vremena bez prekida radi na Astronomskoj opservatoriji. Svo vreme je radila i radi na problemima fundamentalne astrometrije: prvo u Grupi za apsolutne deklinacije (do 1967.), a zatim u Grupi za relativne koordinate. Od 1972. godine do danas je šef ove poslednje grupe.

Bila je na postdiplomskim studijama iz fundamentalne astrometrije (1965-1968.) na Prirodnomatematičkom fakultetu u Beogradu, a magistarski rad odbranila je 1968. godine. Doktorsku disertaciju je izradila na Glavnoj Astronomskoj opservatoriji AN SSSR u Pulkovu kod Lenjingrada, a odbranila je decembra 1977. godine u Beogradu na Prirodnomatematičkom fakultetu.

U zvanje naučnog saradnika izabrana je 1979. godine, 1982. godine u zvanje višeg naučnog saradnika, a 1988. godine u zvanje naučnog savetnika.

Dr Slobodan Cmiljanić rođen je 1942. godine u selu Glibaći, opština Kosanica, srez Pljevlja u Crnoj Gori. Osnovnu školu završio je u Sivcu. Geološku STŠ završio je 1960. godine u Beogradu. Na rudarsko-geološkom fakultetu u Beogradu diplomirao je 1966. godine. Na istom fakultetu odbranio je magistarsku tezu 1979. godine i doktorsku disertaciju 1984. godine.

1977. godine obavio je jednomesečnu specijalizaciju u Italiji u laboratorijama koncesije »Autostrade« u Rimu i na Univerzitetu u Palermu. Obavio je tri studijska boravka i to: 1980. godine na Tehničkom univerzitetu u Atini, zatim 1982. na Tehničkom univerzitetu u Drezdenu i 1988. godine u Institutu za naftu u Clausthalu-Zellerfeld-Nemačka.

Kao geološki tehničar radio je u Geološkom zavodu u Beogradu od 1960-1962. godine. Kao inženjer geolog radio je u »Magnohromu«-Rudnici magnezita Šumadija u Čačku od 1966 do 1970. godine i u Geološkom institutu u Sarajevu od 1970-72. godine. Od 1972. godine radi u Institutu za puteve. U Institutu za puteve bio je samostalni inženjer do 1973. godine, zatim vodeći inženjer do 1976., šef sektora za kamen i agregate do 1985. godine. Od 1986. do 1991. godine je direktor OOUR-a Zavod za istraživanja i ispitivanja Instituta za puteve. Od 1993. godine je na funkciji direktora naučnih istraživanja i prdstavnik rukovodstva za kvalitet Instituta za puteve.

Dr Slobodan Cmiljanić ima objavljena 108 naučnih i stručnih radova od čega je 12 objavljeno u inostranstvu.

Prof. dr Sofija Adžić redovni profesor za naučnu oblast Ekonomska politika, privredni sistem i Privredni razvoj. Rođena je u Sivcu 1954. godine. Osnovnu školu je završila u Sivcu, a Ekonomsku školu u Kuli. na Ekonomskom fakultetu u Subotici diplomirala je 1976. godine. poslediplomske studije je nastavila na Ekonomskom fakultetu u beogradu gde je 1982. godine magistrirala odbranivši rad »mala privreda u funkciji povećanja efikasnosti razvoja SAP Vojvodine«. Doktorsku disertaciju pod naslovom »Planiranje razvoja elektrometalnog kompleksa u funkciji daljeg privrednog razvoja SAP Vojvodine« odbranila je 1990. godine na Ekonomskom fakultetu u Subotici.

Zaposlena je na Ekonomskom fakultetu u Subotici od 1976. godine. 1976. izabrana je u zvanje asistenta-pripravnika, 1984. godine u zvanje asistenta, 1991. godine u zvanje docenta, 1996. godine u zvanje vanrednog profesora a 2001. godine u zvanje redovnog profesora. Trenutno izvodi nastavu iz predmeta »Privredni sistem i ekonomska politika« na Ekonomskom fakultetu u Subotici i njegovom Odeljenju u Novom Sadu.

1978. godine boravila je u DR Nemačkoj na stručnom usavršavanju iz naučne oblasti »planiranje privrednog razvoja«. 1985. godine završila je FOIP studije na naučnu temu »Planiranje investicija«. 1986. godine bila je na studijskom boravku u NR Mađarskoj na temu »Osnovi ekonomske politike«.

Samostalno ili kao prvi koautor objavila je 6 naučnih monografija i učestvovala u izradi 21 kolektivne monografije.  samostalno ili kao prvi koautor objavila je 91 naučni i stručni rad u domaćim i inostranim časopisima.

Prof. dr Dragiša Raičević je rođen u Mioču, 28. juna 1942. godine, opština Bijelo Polje, Crna Gora. Osnovnu školu završio je u Sivcu. Srednju mašinsko-poljoprivrednu školu završio je u Apatinu 1960. godine. Poljoprivredni fakultet, odsek za melioracije zemljišta završio je 1965. u Zemunu. Od 1965. fo 1971. godine radio je u RO »Hidrosistem« DTD Novi Sad, pogoni u Srbobranu i Bačkom Dobrom Polju. Magistarsku tezu odbranio je 1978., a doktorsku disertaciju 1982. godine na Poljoprivrednom fakultetu u Beogradu, iz oblasti agronomskih nauka (mehanizacija poljoprivrede).

U zvanje asistenta za predmet Poljoprivredne mašine izabran je 1971., za docenta 1983., vanrednog profesora 1988., a za radeovnog profesora 1994. godine.

U periodu 1983-2002. godine izvodio je nastavu iz predmeta: Mehanizacija u melioracijama, Mehanizacija ratarske i povrtarske proizvodnje, Mehanizacije proizvodnje povrća i lekovitog bilja i Transporta u poljoprivredi.

Samostalno ili u saradnji sa drugim autorima objavio je preko 155 radova, od toga 142 naučna, 13 stručnih radova, a učestvovao je u izradi 34 projekta i studije. Zaštitio je 11 patenata, a realizovao u saradnji sa domaćom industrijom, 7 patenata u serijske proizvode, poljoprivredne mašine različite namene.

Objavio je, kao koautor, četiri monografije, tri knjige interdisciplinarnog sadržaja i namene.

1994. godine izabran je za naučnog eksperta za ocenu naučnih projekata od strane Saveznog ministarstva za nauku, razvoj i životnu sredinu.

Dr Jovan Vlaški rođen je 28. avgusta 1950 godine u Sivcu, gde je završio Osnovnu školu. Gimnaziju je završio u Somboru. 1969. godine upisao je Medicinski fakultet u Beogradu , a diplomirao je 1976. godine. U armiji završava Sanitetsku oficirsku školu, a nakon odsluženja vojnog roka, februara 1978. godine, zasniva stalni radni odnos u Domu zdravlja u Kuli, sa radnim mestom u Pedijatrijskoj službi – Ambulanta Sivac. Tokom septembra 1978. upisuje šestomesečni kurs iz socijalne pedijatrije na Institutu Vukan Čupić na Novom Beogradu, koji uspešno završava. Specijalizaciju iz pedijatrije započinje 1981. i deo specijalističkog staža obavlja u Somboru, a završava u Novom Sadu. Specijalizaciju završava 1985. godine.

Magistarske studije upisuje 1982. godine na Medicinskom fakultetu u Novom Sadu, gde je 1988. odbranio magistarski rad pod nazivom: Učestalost i etiologija limfadenopatija u školske dece na teritoriji SO Kula.

1. januara 1987. godine zasniva radni odnos na neodređeno vreme na Institutu za zdravstvenu zaštitu dece i omladine u Novom Sadu – na Odeljenju za endokrinologiju, dijabetes i poremećaje metabolizma, gde i sada radim kao šef Odseka za dijabetologiju.

Specijalizaciju iz endokrinologije završio je 1990. godine na Medicinskom fakultetu u Zagrebu.

Doktorsku disertaciju pod nazivom: Antroploška i biohemijska procena rasta sa posebnim osvrtom na nizak rast odbranio sam na Medicinskom fakultetu u Novom Sadu, 1992. godine.

Od 1994. do 1997. bio je zamenik upravnika pedijatrijske klinike.

Za asistenta na Katedri za pedijatriju Medicinskog fakulteta u Novom Sadu izabran je 1990. i 1994. godine. U zvanje docenta izabran je 1997., a u zvanje vanrednog profesora 2002. godine. Član je Komisije za polaganje uže specijalističkih ispita iz pedijatrije i opšte medicine i zamenik člana Komisije za polaganje uže specijalizacije iz endokrinologije. Predsednik je Komisije za specijalizacije Medicinskog fakulteta u Novom Sadu. Od 2001. šef je Katedre za opštu medicinu.

Oženjen je, ima dvoje dece.

Prof. dr Milan Ristanović rođen je u Marincu u Bukovici, a odrastao i školovao se u Sivcu, a zatim u Vrbasu i Beogradu. Diplomirao je na Katedri za Slavistiku Filozofskog fakulteta u Beogradu. Dugo se bavio novinarstvom u Jugoslaviji, Italiji i Francuskoj.

Magistarske studije završio je na Katedri za međunarodne ekonomske odnose, doktorsku tezu na Sorboni odbranio sa tezom iz savremene istorije. Aktivno se služi sa deset stranih jezika (engleski, francuski, italijanski, španski, ruski, češki, rumunski).

Pored velikog broja prevoda, preveo je sedam dela (Čapek, Jesenjin, Lorka, Šamjakin, Gvareski, Betini, Žestro, J. Augarde), autor je 11 dela naučnog karaktera. Njegov duboki prodor u homerologiju, kojom se bavi više od trideset godina, rezultirao je dokazom o Odisejevim putovanjima po Jadranu. Dve njegove velike studije predstavljaju korenit zaokret u nauci o Homerovim poemama u svetskoj literaturi o Homeru.

Član je Udruženja književnika Francuske, Udruženja novinara i nekoliko međunarodnih ekoloških organizacija. Njegova humoristička karijera (pod pseudonimom Tvrdošin Sagrajilo) traje 40 godina. Humorističke radove objavio je na raznim jezicima.

Dr Božidar Leković redovan je profesor Univerziteta u Novom Sadu - Ekonomskog fakulteta u Subotici, za naučnu oblast Menadžment - Principi menadžmenta. Rođen je u Sivcu 1952. godine, sa stanom u Subotici.

Diplomirao je na Ekonomskom fakultetu u Subotici, magistrirao na Ekonomskom fakultetu u Beogradu, na smeru Poslovna ekonomija – smer organizacija. Doktorirao je na Ekonomskom fakultetu u Subotici iz oblasti upravljanja i informisanja.

U proteklom periodu izvodio je nastavu iz više predmeta – oblast organizatorika. Na poslediplomskim studijama – Ekonomskog fakulteta u Subotici izvodi nastavu iz predmeta Strategijski menadžment, Menadžment industrijskih sistema, Kontrola marketing aktivnosti. Na Fakultetu tehničkih nauka u Novom Sadu, na poslediplomskim studijama, izvodi nastavu iz predmeta Strategijski menadžment i Preduzetništvo. Osim toga, na Centru poslediplomskih studija Univerziteta u Novom Sadu izvodi nastavu iz predmeta Menadžment u sportu i Menadžment u kulturi. U ranijem preriodu učestvovao je na poslediplomskim studijama u Novom Sadu, Prištini, Moskvi, gde ima objavljen veći broj radova iz oblasti upravljanja poslovnim sistemima. Član je Međunarodne akademije humanitarnih i prirodnih nauka u Moskvi.

Autor i koautor je većeg broja knjiga, zbornika, monografija, studija, elaborata i članaka u časopisima domaćeg i međunarodnog značaja. Do sada je obavljao funkciju prodekana i pomoćnika direktora za vaspitno-obrazovni i naučno- istraživački rad na Ekonomskom fakultetu u Subotici.

Prof. Dr. Stipan Jukić rodjen je 30.aprila 1937.godine u Biteliću. Opština Sinj, Republika Hrvatska. U vreme kolonizacije iz Dalmacije u Vojvodinu 1946. godine sa porodicom svog strica Ivana Jukića doseljava se u Sivac. U Somboru sa odličnim uspehom završio petogodišnju Učiteljsku školu. Po školovanju zapošljava se u Osnovnoj školi «Vladimir Nazor»u Djurdjinu.Posle godinu dana učiteljske prakse odlazi na odsluženje vojnog roka u Školu rezervnih oficira u Zadar, a zatim upisuje studije pedagogije na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Po završetku studija zapošljava se u Učiteljskoj školi u Prijedoru u kojoj predaje didaktiku, metodike razredne nastave i logiku. Od 1966.godine zapošljava se u Učiteljskoj školi u Somboru kao profesor pedagoške grupe predmeta. U ovoj školi predavao je didaktiku, pedagogiju, metodologiju pedagoških istraživanja, metodiku nastave srpsko-hrvatskog jezika, metodiku nastave matematike, metodiku nastave poznavanja prirode i društva, poznavanja prirode i poznavanja drušptva.

U vremenu od 1970. do 1973.godine radi u Medjlopštinskom prosvetnopedagoškom zavodu u Somboru kao savetnihk za razrednu nastavu. Otvaranjem Pedagoške akademije u Somboru 1973. godine biran je prvo za predavača, a potom i za profesora Više škole i predaje pedagogiju, didaktiku i metodologiju pedagoških istraivanja. Uporedo sa radom u Pedagoškohj akademiji u Somboru na Univerzitetu u Beogradu upisuje poslediplomske magistarske studije, koje uspešno završava sa odbranom magistarske teze pod naslovom: Pedagoški i ekonomski aspekti uvodjenja moderne obrazovne tehnologije u nastavu pedagoških nauka. Na istom univerzitetu odbranio je doktorsku tezu pod naslovom: Jedinstvo i zajedništvo u sistemu i politici vaspitanja i obrazovanje u SFR Jugoslaviju.Istovremeno, kao spoljni saradnik, radi prvo u Pedagoškoj akademiji u Beogradu. Od 1987.godine stupa na dužnost zamenika predsednika Prosvetnog saveta SAP Vojvodine. Istovremeno kao spoljni saradnik, drži nastavu na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Naredne godine prelazi na Filozovski fakultet u Novi Sad, na kome je biran za docenta, vanrednog profesora i na kraju i za redovnog profesora. Na ovom fakultetu predaje Osnove pedagoških nauka i Metodičke osnove vaspitno-obrazovnog rada. U vremenu od 1983. do 2001. godine na Učiteljskom fakultetu u Jagodini predavao je didaktiku.

Tokom rada dva puta je nagradjivan za uspešan rad u vaspitno-obrazovnom području, posebno za vidan dopirnos modernizaciji nastave. Za ukupni stručni i društveni rad nagradjen je Ordenom za rad sa srebrnim vencem. Posebno je zapažen njegov rad sa omladinom, nastavnicima i roditeljima učenika osnovne i srednjhih špkola. Veoma mnogo je radio na stručnom usavršavanju nastavnika različitih profila i na pedagoško-psihološkom uzdizanjau roditelja. Na brojnim naučnim i stručnim skupovima u našoj zemlji i u inostranstvu imao je zapažena saopštenja. Učestvovao je u izradi i realizaciji brojnih naučno-istraživačkih projekata.

Objavio je nekoliko knjiga i preko 200 stručnih i naučnih radova u časopisima, zbornicima i drugoj pedagoškoj periodici. Najveći broj radova se odnosi na daidaktičko-metodičke probleme(savremeno obrazovanje nastavnika, inovacije u nastavi i njena modernizacija, unapredjenje tehnologije u nastavi pedagoških nauka na nastavničkim školama i fakultetima, učenje učenja, osposobljavanje učenika za samostalni rad, negovanje misaonih aktivnosti učenika u nastavnom procesu...

Prof. dr. Dragomir Zeković rodjen je 8.februara 1952.god. u Sivcu od oca Novice i majke Jovanke.Rastao je u mnogočlanoj porodici.Osnovnu školu pohadjao je u Novom Sivcu, a po završetku učestvovao je na Pokrajinskom takmičenju iz fizike u Subotici i osvojio drugo mesto. Potom upisuje Srednju mašinsku školu u Kuli koju sa izuzetnim uspehom završava. U to vreme trenirao je fudbal u FK «Polet». Studije mašinstva započinje 1970.g. na Beogradskom univerzitetu i sa uspehom ih završava 1975 g. Odbrbanivši diplomski rad iz oblasti Teorije mehanizama. Tokom studija aktivno igra fudbal u FK «IMT».

Na petoj godini mašinstva postaje student-demonstrator za predmet Teorija oscilacija na Katedri za mehaniku. 1975.g. izabran je za asistenta-pripravnika na Katedri za mehaniku Mašinskog fakulteta u Beogradu. A te godine upisuje poslediplomske studije na Grupi za primenjenu mehaniku, a 1978.g. brani magistarski rad: »Tenzorsko-matrični postupak u kinematičkoj analizu i prostornih mehamnizama». Potom je biran za asistenta na Katedri za mehaniku, nakon toga sledi period intenzivnog usavršavanja na pedagoškom i naučnom planu što je rezultiralo 1984.g. odbranom doktorske disertacije na temu: «Neki problemi dinamike neholomnih sistema sa primenom na tehničke objekte».

Učestvuje u radu više kongresa Teorijske i primenjene mehanike. Doktorska disertacija, uspešan pedagoški rad i objavljeni radovi u naučnim časopisima su mu omogućili dalje napredovanje u struci tako da je 1988.g. izabran u nastavničko zvanje tj. u zvanje docenta. Zatim sledi odlazak u Odesu u Institut inžinjera mornaričke flote na tromesečni studijski boravak i usavršavanje. Na Državni univerzitet «Lomonosov» u Moskvi odlazi 1990.g.gde je bio četiri meseca na Mahaničko-matematičkom fakultetu na njihovoj Katedri za mehaniku. Univerzitetska karijera zatim teče odredjenim ritmom na osnovu predhodno ostrvarenih rezultata tako da sam 1993.g. biran u zvanje vanrednog profesora, a 1998.g. u zvanje redovnog profesora na Katedri za mehaniku gde se i sada nalazi..

Objavio je do sada 32 naučna i stručna rada u domaćim i inostranim časopisima. Inače jedan od tih radova je citiran u dva udžbenika. Većina tih radova je prikazana i pozitivno ocenjena u ruskim, nemačkim i američkim referativnim časopisima. Koautor sam jednog pomoćnog udžbenika: «Zbirka zadataka iz Statike».

Inače je i spoljni saradnik Matematičkog instituta SANU, član Jugoslovneskog društva za mehaniku i član Redakcionog odbora biblioteke DISSERTATIO Zadužbine Andrejević.

Pored redovnih aktivnosti na Katedri za mehaniku rukovodi radom seminara : «Grupa za analitičku mehaniku i dinamiku objekata».

Prof. dr. Sc. Med. Radmilo Tomin, rodjen je 17. marta 1925. godine u Starom Sivcu, od oca Jovana i majke Milinke. Osnovnu školu započeo je u Sivcu da bi, samo posle nekoliko meseci, početkom novembra 1931, prešao u Beograd, gde je nastavio učenje u Osnovnoj školi Sveti Sava, na Vračaru koju je završio odličnim uspehom 1935. godine. Maturirao je 1943. godine u VI muškoj realnoj gimnaziji. Zatim je Radio u Državnom lečilištu za tuberkulozu kostiju u Banji Koviljači, a 1946 godine upisuje se na Medicinski fakultet u Beograd i diplomira 6. marta 1953. godine sa odličnim uspehom, srednja ocena 9,15. Od 1953. godine radi na Onkološkom institutu Gde polaže Speijalistički ispit iz hirurgije sa ocenom odličan. Na onkološkom institutu prošao je staž od sobnog lekara, šefa otseka, šefa odeljenja, načelnika službe.Od 1980 do 1982. godine bio je rukovodilac Specijalizovane hirurške klinike Onkološkog instituta u Beogradu. Zatim postaje Načelnik Službe za bolesti dojke na Institutu za onkologiju i radiologiju.

Za asistenta pri Katedri hirurgije Medicinskog fakulteta u Beogradu izabran je juna 1955. Prošao je četiri reizbornosti za asistenta. 1965. godine habilitovanje prihvatanjem na Medicinskom fakultetu njegovog rada: Indikacije za hiruršpko lečenje displazne bolesti dojke. Za docenta Medicinskog fakulteta izabran je 10. decembra 1971. godine. Reizabran je za docenta 28. aprila 1977 godine. Za vanrednog profesora Medicinskog fakulteta u Beogradu, izabran je 28. juna 1977. godine. Ponovo izabran za vanrednog profeersora 28. juna 1982. Za redovnog profesora izabran je maja 1983 godine.

Od 1986 je vodio , a 1988 je izabran za šefa Katedre za poslediplomske studije Onkologije na Medicinskom fakultetu u Beogradu .

Od 1963 do 1967 bio je sekretar Katedre hirurgije Medicinskog fakulteta .

Aktivno učestvuje u radu lekarskih društava. Bio je član Upravnog odbora Hirurške sekcije Srpskog lekarskog društva.

20. juna 1974 godine odbranio je doktorsku disertaciju: Studija kliničke, patološko anatomske i citohormonske slike displazne bolesti dojke sa osvrtom na mogućnosti lečenja i stekao zvanje doktora medicinskih nauka.

Odlikovan je: Ordenom rada sa srebrnim vencem, Ordenom zasluga za narod sa srebrnim zracim.

Stručna usavršavanja: boravio je na Odeljenju eksperimentalne hirurgije Klivlend metropoliten ženeral hospita, Ohajo, USA.

Kao dobitnik Fulbrajtove stipendije 1984-1985 proveo je na Medical College of Winsconsin, Milwaukee, Wiskonsin, USA.

Kraće vreme 1978 godine proveo je u Institutu Gistav Rusi, Vilžuif u Parizu, Institutu Paoli Kalmet u Marseju, Rojal Marsden Hospit u Londonu.

Učestvovao je na brojnim kongresima u zemlji i inostranstvu, sa radovima od kojih su značajniji: Konkgres u Hjustonu, Texas, 1970. godine, U Firenci 1974. godine, u Buenos Ajresu 1976 godine, Sietl 1982 godine, Budimpešta 1986. godine.

Svestski kongres huirurga u Moskvi 1971. godine, Simpozijum o detekciji i prevenciji kancera, Bolonja. 1973. Bio je član Grupe za izučavanje melanoma dela, Medjunarodne unije za borbu protiv raka.

Član Evropske organizacije za ispitivanje i lečenje raka, član Britanskog društva za hiruršku onkologiju, član Evropskog udruženja za hiruršku onkologijul

Govori i služio se sa više jezika: engleski, francuski, nemački, italijanski, ruski.

Objavio je 124 rada od kojih 14 u celini u stranim časopisima.

1.oktobra 1990 godine odlazi u penziju.

Prof. dr.sc. Milutin Andjelić, diplomirani inženjer gradjevinarstva rodjen je 27.10.1936 godine u Šljivanskom, Pljevlja, Crna Gora. Osmogodišnju školu završio je u Sivcu, Vojvodina 1950. godine, nakon čega je nastavio školovanje na Gradjevinskoj srednjotehničkoj školi u Novom Sadu koju je završio 1954. godine. Kao gradjevinski tehničar radio je u Foči. Proveo je 2 godine i 4 mjeseca na gradnji stambenih i upravnih zgrada i skladišta. Povremenoje obavljao dužnosti samostalnog izvodjača radova i nadzornog organa na gradnji objekata u Foči i Goraždu. Nakon toga pola godine bio je šef gradilišta na gradnji ceste Foča-Gacko odakle je otišao na odsluženje vojnog roka u Zadar. Nakon izlaska iz vojske u ožujku 1958. godine radio je kao gradjevinski tehničar u Banja Luci do jeseni iste godine kada se upisao na Gradjevinski odjel AGG fakulteta Sveučilišta u Zagrebu.

Za vrijeme studija isticao se solidnim i ažurnim radom. Bio je dvije godine i demonstrator na Katedri za teoriju konstrukcija. Dana 17.10.1963. diplomirao je na konstruktorskom usmjerenju Gradjevinskog fakulteta Sveučilišta u Zagrebu.

Nakon diplomiranja radio je u gradjevinskom poduzeću «Tehnika»u Zagrebu do 1.5.1964., kada je bio izabrani i postavljen za asistenta na Gradjevinskom fakultetu u Zagrebu na Katedri za gradjevnu statiku i betonske konstrukcije. U isto zvanje je biran ponovno još dva puta – 1967,i 1970. godine.

Stupanj magistra tehničkih znanosti stekao je na Gradjevinskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu 1970. godine na temelju magistarskog rada: Visokostjeni nosač s ojačanim ruboima, a doktorirao je na istom fakultetu 13.11.1972. godine obranom disertacije: Viosokostjeni nosač opterećen u srednjoj ravnini. U jesen 1973. godine izabran je i postavljen za docenta iz predmeta Gradjevna statika na Katedri za gradjevnu statiku i betonske konstrukcije Gradjevinskog fakulteta u Zagrebu. U srpnju 1985. godine izabran je za redovnog profesora na Fakultetu gradjevinskih znanosti Sveučilišta u Zagrebu.

Obavljao je na Fakulltetu i u Gradjevinskom institutu više dužnosti od kojih navodim sljedeće:

- član Savjeta Gradjevinskog fakulteta i Savjeta Gradjevinskog instituta,

- Predstojnik Zavoda za tehničku mehaniku na Fakultetu gradjevinskih znanosti Sveučilišta u Zagrebu u razdoblju 1978-1981 godine

- Voditelj poslije diplomskog studija konsturktorskog usmjerenja

- Prodekan za znanstveni rad Fakulteta gradjevinskih znanosti Sveučilišta u Zagrebu u dva mandata (1985-1989)

- Dekan Fakulteta gradjevinskih znanosti Sveučilišta u Zagrebu u jednom mandatnom razdoblju (1989-1991)

Aktivan je član Hrvatskog društva za mehaniku i specijalizirane udruge Hrvatskog društva gradjevinskih konstruktora.

U nagrade odnosno priznanja koje je pristupnik dobio za znanstveni rad treba ubrojjiti Europsku nagradu za projekat konstrukcije sportske dvorane «Dražen Petrović» u Zagrebu koju mu je dodijelio EEES ( Jeuropien Convntion for Constuctional Steelwork).

Stručni projekti: Tvornice cementa Split 3 tvornice, Brazil 2 tvornice, Nigerija 1 tvornica, Venezuela 1 tvornica, Koromačno konstrukcije i projekti, Sportsko poslovni kompleks Cibona u Zagrebu, Klinički bolnički centar Novi Zagreb, Institut za tumore i slične bolesti u Zagrebu, Plivački bazen Mladost u Zagrebu, Poslovni centar i garaže Esplanade u Zagrebu, Tvornica cementa Koromačno, Projekt vitalone za ispitivanje turbina u tvornici R. Končar u Zagrebu, Kulturni centar Dubrava, Nova vojna bolnica u Zagrebu, Bolnica u Kotoru i na desetine mnogih drugih projekata.

Dr Jelica Alaburić, rodjena Rajić, rodjena je u Sivcu gde je završila osmogodišnju školu . Posle završene Gimnazije u Somboru upisala je Filološki fakultet u Beogradu - Odsek za slavistiku, Grupa za ruski jezik i književnost. Diplomirala je u rekordnom roku, a zatim radila kao gimnazijski profesor, najpre u Ključu, a zatim u gimnaziji «Svetozar Miletić « u Srbobranu.

Na postdiplomske studije u Beogradu upisala se 1972. godine i za sve vreme trajanja studija radila na Fakultetu kao sekretar Nastavnog odseka. Magistrirala je 1979 godine. Za to vreme se udala i rodila dva sina.

Na Saobraćajnom fakultetu radi od 1978. godine, najpre honorarno, a posle odbranjene magistarske teze prelazi u stalni radni odnos 1981.godine. Doktorsku disertaciju: «Funkcija ekstralingvističkih znanja u informativnom prevodjenju tehničkih tekstova sa ruskog na srpskohrvatski» odbranila je u Beogradu februara 1993.godine i stekla naučni stepen doktora filloloških nauka.

U okviru nastavne delatnosti držala je nastavu studentima Saobraćajno fakulteta na dodoiplomskoj nastavi: četvorosemestralni i osmosemestralni kurs, dvosemestralni na postdiplomskoj nastavi; kurs vanrednim studentima na Odeljenju u Smederevu; nastavu na Mašinskom fakultetu, Veterinarskom fakultetu, Višoj železničkoj školi u Beogradu i na jednogodišnjem seminaru UNSPS (Udruženje naučnih i stručnih prevodilaca Srbije).

U okviru stručnog usavršavanja u nekoliko navrata boravila na MGU (Moskovski državni univerzitet) na Fakultetu za strane profesore ruskog jezika i književnosti, na Institutu za ruski jezik « A.S. Puškin» u Moskvi i na šestomesečnom studijskom boravku prilikom izrade doktorske disertacije u Lenjinskom biblioteci u Moskvi.

U okviru prevodilačke delatnosti bavi se prevodjenjem naučne i stručne literature, kao i usmenim prevodjenjem u bilateralnim pregovorima na najrazličitije teme (konsekutivno) i simultano iz kabine na različitim medjunarodnim simpozijumima i kongresima. Za doprinos razvoju predvodilačkog rada dobila sa Zahvalnicu i Plaketu.

U okviru naučnih konferencija istupala je sa referatima i po pozivu organizatora u Moskvi (Savezni prevodilački centar, Medjunarodna asocijacija profesora ruskog jezika i literature – MAPRJAL), U Jaroslavlju,Tbilisiju, Lenjingradu i dr. Beogradu, N.Sadu, Ohridu...

Autor je dva univerzitetska udžbenika: Ruskog jezika za studente saobraćajnoj fakulteta: za četvorosemestralnu nastavu – 1984. i drugo izdanje 1990. godine, i za osmosemestralnu nastavu – 1997. godine.

U okviru stručne i društvene delatnosti član je: Slavističkog društva Srbije, Društva za primenjenu lingivstiku Srbije, Udruženja naučnih i stručnih prevodilaca Srbije, gde je član Predsedništva, Nadzornog odbora i predsednik Saveta školskog centra Udruženja; Član Uprave i sekretar Osnovne organizacije nastavnika stranih jezika na nefilološkim fakultetima i višim školama pri Udruženju univerzitetskih nastavnika i drugih naučnih radnika Srbije; član Univerzitetskog odbora Udruženja univerzitetskih nastavnika i drugih naučnih radnika Beograda; član Saveta Saobraćajnog fakulteta u Beogradu (dva mandata); član prvostepenog disciplinskog suda za studente Saobraćajnog fakulteta u Beogradu: član Komisije za biblioteku Saobraćanoog fakulteta u Beogradu (dva izborna perioda).

Aleksandar Rašković je rođen 01. januara 1968. godine u Brčkom, Republika Bosna i Hercegovina. Odrastao je u Sivcu, gde je završio osnovnu i prva dva razreda srednje škole. Srednju Medicinsku školu je završio u Somboru, a Medicinski fakultet u Novom Sadu.

Magistraske studije je upisao na Medicinskom fakultetu u Novom Sadu i završio ih sa prosečnom ocenom 9.60.

U septembru 2001. godine, odbranio je magistrasku tezu “Uticaj natrijumove soli monoketoholne kisleine na farmakodinamske osobine insulina i gliklazida''.
Za odbranjenu magistarsku tezu, Aleksandar Rašković je 2002. godine dobio nagradu Fondacije ''Krka-Novo Mesto'', Republika Slovenija.

Od strane Ministarstva za Nauku Republike Srbije, Aleksandar Rašković je dobio drugu nagradu za publikovane radove iz oblasti farmakologije i toksikologije tokom 2004. godine.

U decembru 2005. godine, odbranio je doktorsku disertaciju ,,Uticaj steviozida na glikemiju i interakcija sa solima žučnih kiselina,,.

Kao asistent na Zavodu za farmakologiju, toksikologiju i kliničku farmakologiju Medicinskog fakulteta u Novom Sadu, Aleksandar Rašković je zaposlen od 1997. do 2001. i ponovo od 2003. godine. U periodu 2001.-2003. godine, Aleksandar Rašković je bio zaposlen kao asistent na Katedri za farmakologiju i tokskikologiju na Medicinskom fakultetu u Podgorici.

U periodu od januara do jula 2005. godine, boravio je na stručnom usavršavanju na Farmaceutskom fakultetu Univerziteta Otago na Novom Zelandu.